စေလဦးပုည

စေလဦးပုည

၁၂၁၄ ခု၌ နန္းတက္ေသာ မႏၱေလးၿမိဳ႕တည္ နန္းတည္ မင္းတုန္းမင္းတရား လက္ထက္၌ စေလဦးပုည​သည္ စာေရးပညာရွိတစ္ဦး အျဖစ္ျဖင့္ အလြန္ေက်ာ္ေစာေလ၏။ ငယ္မည္ ေမာင္ပုတ္စည္။ ရွင္မည္ ဦးပုည။ မင္းလွသခၤယာဘြဲ႔ႏွင့္ ရြာစည္ရြာကို စားရသည္။

၁၂၂၈ ခု၌ မင္းတရားႀကီး၏ သားေတာ္မ်ား ျမင္ကြန္းႏွင့္ ျမင္းခံုတိုင္ မင္းသားႏွစ္ပါးတို႔ ထၾကြပုန္ကန္ေသာ အေရးတြင္ ဦးပုညက ထိုသို႔ထၾကြရန္ အခ်ိန္အခါေပးသည္ဟု ဖမ္းဆီး အသတ္ခံရေလသည္။ (စင္စစ္ အသတ္မခံရ။ တစ္နည္းနည္းျဖင့္ ထြက္ေျပး ပုန္းေရွာင္ သြားေလသည္ ဟုလည္း အခ်ိဳ႔ မွတ္ယူၾက၏။)
ဤသို႔ အျပစ္ေရာက္၍ အသက္အႏၱရာယ္ ေရာက္စဉ္တြင္ ေရးသြားေသာ ကဗ်ာမ်ားကား

ေလးခ်ိဳး
ဟုတ္ပေလ နႈတ္ေခြ်ဟရမွာျဖင့္ ပုေဗၺစ ထင္ပါရဲ့ေလ။
ေကာသလရယ္လို႔ ဘဝမွာ သေရလန္းပါတဲ့
ေရႊနန္းစံရာနရိန္မွ ခါခ်ိန္တန္ ပ်က္စၿမဲေပမို႔ စြဲမိသံေဝ။
အကုသိုလ္ ဃာတကတ္ကယ္က ယခုလို လာလို႔ျဖတ္တာေၾကာင့္
ဇရပ္သို႔ေျပးရေခ် ေခြးေသသို႔ ေသရျငား။
သိလ်က္ႏွင့္ပင္ ဝိပါတ္ၾကမၼာထင္ငဲ့
ေရႊနန္းရွင္ မေဝခြဲနိုင္ဘူး ပြဲေတြ႕အမွား။
(ေရႊဉာဏ္ရွင္ မေဝခြဲနိုင္ဘူး ဟုလည္း ေတြ႕ရသည္)

ေတးထပ္
လကၡဏာ ဟန္မက်ခ်င္ေတာ့ အနႏ ၱခက္ေထြ ၊
ကံမမွ အသက္ရွည္ (ေရွ)မယ္ က်မက္ေရယိုဆင္း။
ေတြးမိတိုင္း စိတ္နာတယ္ မအိပ္တာေလးညဉ့္အလင္း။
ကာလကို ေထာင္းခ်င္ၿပီ ေၾကာင္းအင္ေနာ္မရွင္း။
ေကာင္းခ်င္ေသာ္နံုဖ်င္းလို႔ ဒံုရင္းသို႔လွည့္ (လွဲ႔) မယ္။
မခ်ိလို႔ ေပၚတံသြားေတာင္ ရယ္သလား ေမးၾကရွာတယ္။
စကားေၾကာင့္ တရားကြယ္ အလားဝယ္ကုန္ခန္းလို႔
ဘံုနန္းျမင္႔ အေဆာင္ေဆာင္ ကင္းရေလေအာင္ ၊
' မင္း ' ဆိုသမ်ွ ကြင္းေရွာင္မယ္ ထမင္းေတာင္ စာခ်င္ဘူးေလး။

ရာဇဝတ္သင့္ေနစဉ္ စေလဦးပုညကို ၿမိဳ႕ဝန္ ဦးသာအိုးထံ အပ္ထားရာ အသတ္ခံရသည္ဟု ၾကားေသာအခါ မင္းတရားႀကီးက " လူကို ေခြးသတ္ေလရဲ့ " ဟု ဆိုျမည္ေတာ္မူေသာ ဟူ၏။

မင္းအရိပ္