Search This Blog

Wednesday, January 18, 2017

ပတၱျမားငေမာက္


ပတၱျမားငေမာက္

သမုိင္းေၾကာင္းတြင္ မတူညီေသာ မူကဲြအမ်ဳိးမ်ဳိး ရွိေလ၏။
ပတၱျမား ငေမာက္ကုိ မုိးကုတ္ၿမိဳ႕နယ္ အင္ၾကင္းေတာင္မွ တူးေဖာ္ ရရွိခဲ့သည္ဟု ဆုိသည္။ ထုိ႔ျပင္ အခ်ဳိ႕က အင္းေခါင္းေဒသမွ ရရွိခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္ဟု ဆုိထား ျပန္ပါသည္။ အျခားအျခားေသာ ပါးစပ္အဆုိမ်ားလည္း ရွိပါေသးသည္။

မည္သည့္အဆုိ မွားသည္ မွန္သည္ ဆံုးျဖတ္ရ ခက္ခဲလိမ့္မည္။ ေရွးစာမ်ားအရ ခ်င္းတြင္း နယ္သား ေမာင္ငေမာက္ ဆုိသူသည္ မုိးကုတ္နယ္ဘက္ လာေရာက္ကာ လယ္ယာ စိုက္ပ်ဳိးေရး လုပ္ငန္းျဖင့္ အေျခခ်ေနထုိင္ခဲ့သည္။ တစ္ခုေသာ ညအေမွာင္ထဲ၌ မိမိၿခံ အတြင္းမွ ထူးထူးျခားျခား အေရာင္ေတာက္ပေနေသာ အနီေရာင္ ပတၱျမားတံုးႀကီး တစ္တံုးကုိ ေတြ႕ရွိရၿပီး အိမ္သုိ႔ ယူေဆာင္လာခဲ့သည္ဟူ၏။ ေမာင္ငေမာက္သည္ ယင္းပတၱျမားတံုးကုိ ႏွစ္ျခမ္းခဲြစိတ္၍ တစ္ျခမ္းကုိ ေယာက္ဖျဖစ္သူ ေမာင္ေရႊဆုိသူကုိ အပ္ၿပီး တ႐ုတ္ ႏုိင္ငံသုိ႔ ေစလႊတ္ ေရာင္းခ်ေစခဲ့သည္။

က်န္တစ္ျခမ္းကုိ ျမန္မာ သကၠရာဇ္ ၁၂၀၃ ခုႏွစ္တြင္ အင္း၀ေရႊၿမိဳ႕ေတာ္ ငါးထပ္ႀကီး ဒါယကာ ပင္းတလဲမင္းထံ ဆက္သခ့ဲသည္။ ဘုရင္သည္ ေမာင္ငေမာက္ကုိ ဆုေတာ္လာဘ္ေတာ္မ်ား ခ်ီးျမႇင့္သနားခဲ့သည္။ ငေမာက္ဆုိသူက ဆက္သခဲ့ေသာ ပတၱျမား ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ပတၱျမားငေမာက္ ဟူေသာ အမည္ ထင္ရွားလာခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္ဟူေသာ အဆုိကုိ ပညာရွင္တုိင္း သိၾကၿပီး ျဖစ္ပါလိမ့္မည္။ တ႐ုတ္ႏုိင္ငံသုိ႔ ေရာက္ရွိသြားေသာ ပတၱျမား တစ္ျခမ္းသည္ တ႐ုတ္ႏုိင္ငံအတြင္း မင္မင္းဆက္ မတည္မၿငိမ္ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ကံအားေလ်ာ္စြာ ျမန္မာႏုိင္ငံ အတြင္းသို႔ ျပန္လည္ေရာက္ရွိလာသည္။

ျမန္မာႏုိင္ငံသုိ႔ ခုိး၀င္လာေသာ တ႐ုတ္ကုန္သည္ႏွင့္ ျပန္ပါလာျခင္းျဖစ္ၿပီး ျမန္မာမင္းထံ ဆက္သခဲ့ရာ ဘုရင္က လြန္စြာ ႏွစ္သက္ေတာ္မူသျဖင့္ မ်ားစြာေသာ ဆုေတာ္ေငြမ်ား ေပးသနားေတာ္မူ ခဲ့သည္ဟု ဆုိထားပါသည္။ ထုိ႔ေနာက္ ေမာင္ငေမာက္ ဆက္သခဲ့ေသာ ပတၱျမားတစ္ျခမ္းႏွင့္ တ႐ုတ္ကုန္သည္ ဆက္သခဲ့ေသာ ပတၱျမား အပုိင္းကုိ ဆက္စပ္ ၾကည့္သည့္အခါ ယခင္တစ္ပြင့္တည္းမွ ပတၱျမားအဆက္ ျဖစ္ေနသည္ကုိ သိရွိရသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ပင္းတလဲမင္းကုိ လြန္စြာအမ်က္ေတာ္ ပြားေစခဲ့သည္။ သုိ႔ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ဘုရင့္ အမိန္႔ေတာ္ႏွင့္ ေမာင္ငေမာက္ႏွင့္တကြ ေဆြေတာ္မ်ဳိးေတာ္ ခုနစ္ဆက္တုိ႔ကုိ မီးတုိက္၍ ကြပ္မ်က္ေစခဲ့သည္။ ေမာင္ငေမာက္၏ အစ္မျဖစ္သူ ေဒၚနန္းဆုိသူ တစ္ဦးတည္းသာ လြတ္ေျမာက္ က်န္ရစ္ခဲ့သည္။

ေဒၚနန္း အသက္လုေျပးရင္း မီးေလာင္စင္မ်ားကုိ ေနာက္ဆံုး ေမွ်ာ္ၾကည့္ခဲ့ေသာ ေတာင္ကုိ ယခုအခါ ေဒၚနန္းၾကည့္ေတာင္ဟု ေခၚဆုိၾကသည္။ ယင္းေတာင္ကုိ မႏၲေလး မုိးကုတ္လမ္းေပၚတြင္ ယခုတုိင္ ေတြ႕ျမင္ႏုိင္ပါသည္ဟူ၍ ျဖစ္ေလသည္။ ထုိ႔ျပင္ ပတၱျမား ငေမာက္ ျဖစ္လာပံု အျခားမတူညီေသာ မူကဲြမ်ားလည္း ရွိပါသည္။ ပတၱျမားငေမာက္ မူကဲြမ်ား- (မူကဲြတစ္) အင္း၀နန္းၿမိဳ႕ ေညာင္ရမ္းမင္း လက္ထက္တြင္ ငါးထပ္ႀကီး ဒါယိကာ မင္းတရားႀကီး၏ ညီေတာ္ျဖစ္ေသာ ျပည္မင္းတရားႀကီး လက္ထက္ ျမန္မာသကၠရာဇ္ ၁၂၀၃ ခုႏွစ္တြင္ ခ်င္းတြင္းရြာေန ေမာင္ငေမာက္ဆုိသူက ဆက္သခဲ့ေသာ ပတၱျမားေက်ာက္ ျဖစ္သည္။

ထို႔ေၾကာင့္ပတၱျမား ငေမာက္ ေခၚတြင္လာခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။ (မူကဲြႏွစ္) ေညာင္ရမ္းေခတ္ မုိင္းလံုလမ္းေပၚရွိ ေက်ာက္တစ္လံုး ေဒသမွ ရြာသားတစ္ဦးက တူးေဖာ္ ရရွိခဲ့သည္။ ေက်ာက္တန္ဖိုး မသိေသာေၾကာင့္ သံုးပုိင္းပိုင္း၍ တစ္ပုိင္း သိမ္းဆည္းထားခ့ဲရာမွ တစ္ပုိင္း ခုိးသား လက္ထဲ ပါသြားသည္။ တစ္ပုိင္း ႏုိင္ငံျခားသား ကုန္သည္တစ္ဦး လက္ထဲ ေရာက္သြားသည္။ က်န္တစ္ပုိင္း ပေလာင္ အမ်ဳိးသမီးတစ္ဦး ရရွိသြားသည္။ ပတၱျမားအလင္း မီးတလွ်ံလွ်ံ ျဖာထြက္ေနသျဖင့္ ဗုိင္းငင္ ၀ါဖန္႔ျပဳႏုိင္သည္။ အဖိုးတန္ ပတၱျမားဟု မသိၾက၊ သာမန္ေမွ်ာေက်ာက္ ေက်ာက္ဆန္း အလင္းပြင့္သည္ ထင္ေနၾကဟန္ရွိသည္။

ေက်ာက္တန္ဖိုး မသိေသာ ပေလာင္ အမ်ဳိးသမီးသည္ ပတၱျမား ေက်ာက္တံုးကုိ ခ်င္းတြင္းနယ္သား ကုန္သည္မ်ားထံ ဆန္၊ ဆီ၊ ဆား၊ ငါးပိ၊ ငါးေျခာက္၊ ငံျပာရည္ အစရွိေသာ ကုန္ပစၥည္းမ်ားႏွင့္ လဲလွယ္ယူခဲ့ရာမွတစ္ဆင့္ ခ်င္းတြင္းနယ္သား ေမာင္ငေမာက္ ဆုိသူထံ ေရာက္ရွိသြားခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။

တစ္စတစ္စႏွင့္ ေက်ာက္တန္ဖိုး အနဂၣႀကီးမွန္း သိလာေသာ ေမာင္ငေမာက္သည္ ပတၱျမားေက်ာက္ကုိ လက္၀ယ္မထား၀ံ့သျဖင့္ အမရပူရ (အမၸရာပူရ္) ပထမ ၿမိဳ႕တည္မင္း ဗဒံုမင္းေခၚ ဘုိးေတာ္ဘုရားထံ သြားေရာက္ ဆက္သခဲ့သည္။ ငေမာက္ဆုိသူက ဆက္သခဲ့ေသာေၾကာင့္ ပတၱျမား ငေမာက္ဟူ၍ ေက်ာ္ၾကားလာခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။ ပတၱျမားငေမာက္ႏွင့္ ပတ္သက္၍ အျခား ဒ႑ာရီဆန္ဆန္ “တယ္တဲ့” ပါးစပ္ဆုိမ်ားလည္း ေထြေထြလီလီ ရွိပါေသးသည္။ ထူးျခားသည္မွာ ပတၱျမား ငေမာက္ျဖစ္လာပံု ေနာက္ခံဇာတ္ေၾကာင္း မတူကဲြလြဲမႈ ရွိေနေသာ္လည္း ငေမာက္ဆုိသူက ဘုရင္ထံ ဆက္သခဲ့ေသာ ပတၱျမား ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ပတၱျမားငေမာက္ အမည္တြင္ လာခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္ဟူေသာ အဆုိမွာ တူညီေနသည္ကုိ ေတြ႕ရွိရမည္ျဖစ္သည္။

ေနာက္ပုိင္း ျမန္မာႏုိင္ငံ ၿဗိတိသွ် ကုိလုိနီဘ၀ ေရာက္သြားသည့္အခါ ျမန္မာႏုိင္ငံ၏ အဖိုးတန္ နန္းစဥ္ရတနာမ်ား ႏွင့္အတူ ပတၱျမား ငေမာက္သည္လည္း ျမန္မာ့ရတနာ သိမ္းပုိက္သြားသူ ၿဗိတိသွ် စစ္ေခါင္းေဆာင္ ကာနယ္စေလဒင္လက္ထဲ သီေပါမင္း ကုိယ္တုိင္ ေပးအပ္ခဲ့သည္။

၁၉၁၁ခုႏွစ္ ေဂ်ာ့ဘုရင္ႀကီး ဘိသိက္ခံယူရန္ အိႏိၵယသုိ႔ လာေရာက္ခဲ့စဥ္က ရတနာမ်ားကုိ ေပးအပ္ခဲ့ေသာ ကုိယ္ေတာ္တုိင္ စာလႊာ ေပးပုိ႔၍ ေဂ်ာ့ဘုရင္ႀကီးထံ ပတၱျမား ငေမာက္ႏွင့္ အျခားျမန္မာ့ အဖိုးတန္ နန္းစဥ္ရတနာမ်ားကုိ ေတာင္းဆုိခဲ့ေသာ္လည္း မရခဲ့ဟု သိရသည္။

ပတၱျမား၏ ဂုဏ္သတိၱ - န၀ရတ္ လက္စြပ္ကုိ ယံုယံုၾကည္ၾကည္ ၀တ္ဆင္ေဆာင္ထားသူ၌ ေဘးရန္အႏၲရာယ္ အသြယ္သြယ္တုိ႔မွ လြတ္ၿငိမ္း ကင္းေ၀းေစ၍ သုခခ်မ္းသာ အမ်ဳိးမ်ဳိးႏွင့္ ျပည့္စံုေစႏုိင္သည္။ ရာထူးအာဏာ တည္ၿမဲေစ၍ လုိရာဆႏၵ ျပည့္စံုေစႏုိင္သည္ဟူ၍ ျဖစ္သည္။ ပတၱျမားအေပၚ အေနာက္ႏုိင္ငံမ်ားႏွင့္ အေရွ႕တုိင္းသားတုိ႔၌ တူညီေသာဆႏၵ ယံုၾကည္မႈသည္ ပတၱျမားကုိ ပုိင္ဆုိင္ ၀တ္ဆင္ ေဆာင္ထားၾကလွ်င္ ဘုန္းကံႀကီး၍ ဘ၀ဂုဏ္ေရာင္ ထြန္းလင္းေတာက္ပ ေစႏုိင္သည္။

ကုိယ္စိတ္ႏွစ္ပါး ခ်မ္းေျမ့သာယာေစ၍ ဓနစီးပြား ဥစၥာ စည္းစိမ္းခ်မ္းသာ တုိးပြားေစသည္။ မိမိတုိ႔၏ ရာထူးဂုဏ္သိမ္ ပစၥည္းဓနဥစၥာမ်ားကုိ ရန္သူမ်ဳိး ငါးပါးတုိ႔၏ အေႏွာင့္အယွက္ ဖ်က္ဆီးျခင္းအေပါင္းတုိ႔မွ ကာကြယ္ တားဆီးေပးႏုိင္သည္။ ေရာဂါဘယ အမ်ဳိးမ်ဳိးတုိ႔မွ ကာကြယ္ေပးႏုိင္ၿပီး က်န္းမာခြန္အားႀကီး၍ အသက္ရွည္ အနာမဲ့ ေစႏုိင္သည္။ ႏုိင္ငံေရး၊ စီးပြားေရး၊ စစ္ေရး ကိစၥမ်ား ေဆာင္ရြက္ရသည့္အခါ ေအာင္ျမင္မႈကုိ ရရွိေစႏုိင္သည္ဟူ၍ ျဖစ္ေလသည္။ ပတၱျမားႏွင့္ ျမန္မာတုိ႔၏ အယူအဆ - ျမန္မာ့ ေရွးစာေပ က်မ္းဂန္မ်ား အလိုအရ ပတၱျမားကုိ ၀တ္ဆင္ထားလွ်င္ အၾကင္သူ၌ (၁) မိမိအလိုကုိ ျပည့္၀စြာ ေပးတတ္၏။ (၂) အစုိးအရိမ္မရွိ အစဥ္ၾကည္လင္ရႊင္ျပ ေစတတ္၏။ (၃) ဘုန္းတန္ခုိးေတေဇာ ထြန္းပျခင္းကုိ ျပဳတတ္၏ဟူ၍ ျဖစ္သည္။

ပတၱျမားငေမာက္ႏွင့္ ေခတ္အယူအဆ -

ခ်င္းတြင္းနယ္သား ေမာင္ငေမာက္ဆုိသူသည္ ေျမဆီေျမၾသဇာ အလြန္ေကာင္းမြန္ေသာ ခ်င္းတြင္း ျမစ္ကမ္းႏွင့္ ဧရာ၀တီ ျမစ္ကမ္းမ်ားကုိ ေက်ာ္လြန္၍ ေက်ာက္ေတာင္ ေက်ာက္ခဲမ်ား ထူထပ္ၿပီး စုိက္ပ်ဳိးရ ခက္ခဲေသာ မုိးကုတ္နယ္ထဲ လယ္ယာ စုိက္ပ်ဳိးေရး လာေရာက္ လုပ္ကုိင္သည္ဆုိျခင္းမွာ လြန္စြာ ျဖစ္ႏုိင္ေခ် နည္းပါးလွပါသည္။ မုိးကုတ္ၿမိဳ႕သည္ စားကုန္မ်ားအတြက္ ေအာက္ေျမျပန္႔ကုိ အားကုိးေနရေသာၿမိဳ႕ ျဖစ္ပါသည္။

မုိးကုတ္နယ္၏ ေျမအေနအထားသည္ စုိက္ပ်ဳိးေရးကုိ ေဇာက္ခ်လုပ္ကုိင္သူမ်ား အတြက္ ဘူမိနက္သန္ မဟုတ္ႏုိင္ပါ။ ပတၱျမားငေမာက္ႏွင့္ အလင္းေရာင္ - ပတၱျမား ငေမာက္သည္ အေမွာင္ထဲ ၿပိဳးၿပိဳး ျပက္ျပက္ အလင္းထြက္သည္ဟုဆုိသည္ မျဖစ္ႏုိင္ပါ။ အဖိုးတန္ ပတၱျမားနီလာ ေက်ာက္မ်က္ ရတနာမ်ားတြင္ ကုိယ္ပုိင္ အလင္းေရာင္ မရွိပါ။ ေနအလင္း ပနံႏွင့္ ၾကည့္မွသာ ႏွစ္ေရာင္ကဲြ၍ ေျပးေနေသာ ပတၱျမား အရည္၏ စဲြမက္စရာ အလွတရားမ်ားကုိ ေတြ႕ႏုိင္မည္ ျဖစ္သည္။ အေမွာင္ထဲ အလင္းထြက္လွ်င္ ပတၱျမား မျဖစ္ႏုိင္ေၾကာင္း၊ စုန္းေတာက္ျခင္းသာ ျဖစ္ေပလိမ့္မည္။

ေမွ်ာ၊ ေၾကာင္ေက်ာက္မ်ား စုန္းေတာက္ တတ္ပါသည္။ ပတၱျမားငေမာက္ကုိ ထက္ျခမ္းအညီခဲြၿပီး တ႐ုတ္ႏုိင္ငံသုိ႔ တစ္ပုိင္းေရာင္းေစၿပီး က်န္တစ္ျခမ္းကုိ ဘုရင့္ထံ ဆက္သေစခဲ့သည္ဟု ဆုိသည္။ ပတၱျမား နီလာမ်ားသည္ အလြန္မာေၾကာေသာ ေက်ာက္မ်က္မ်ဳိး ျဖစ္သည္။ စက်င္ေက်ာက္မ်ားကဲ့သုိ႔ လြယ္လြယ္ႏွင့္ ခဲြစိတ္္၍ မရႏုိင္ပါ။ တူႏွင့္ ထုခြဲလွ်င္ မာဆတ္ေသာေၾကာင့္ ေၾကသြား ေႂကြသြားႏုိင္သည္။ ေခတ္မီ စက္ကိရိယာ နည္းပညာ မပါဘဲ ပတၱျမားတစ္ပြင့္ကုိ ထက္ျခမ္းအတည့္ ခဲြစိတ္ႏုိင္မည္ မထင္ပါ။

မုိး၏ မာဆင့္စေကးအရ ကမၻာေပၚတြင္ အမာဆံုးစိန္သည္ မာဆင့္စေကး ၁၀၀ ရွိၿပီး ပတၱျမား၊ နီလာတုိ႔သည္ မာဆင့္စေကး ၉၅ မွ ၉၀ အတြင္းျဖင့္ ဒုတိယ အမာဆံုး ျဖစ္သည္။ က်န္ေက်ာက္မ်ားမွာ ဥႆဖရား ၈၀၊ ျမေက်ာက္ ၇၀၊ ေက်ာက္စိမ္း ၆၅၊ ဖလ္စပါ ၆၀၊ နဂါးသဲြ႕ ၅၀၊ ဖေလာ္ ႐ုိက္ ၄၀၊ ကယ္လဆုိက္ ၃၀၊ TALC တဲလ္ႏွင့္ GYPSUM ေဂၚတံေက်ာက္ ၂၀၊ အသီးသီး မာဆင့္စေကး ရွိၾကၿပီး ပုလဲႏွင့္ သႏၲာသည္ မာဆင့္စေကး အတိအက် မရွိပါ။

သုိ႔ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ထုိအခ်ိန္က ျမန္မာႏုိင္ငံတြင္ ပတၱျမား နီလာမ်ားကုိ လံုးေခ်ာအျဖစ္ေလာက္သာ ေသြးယူႏုိင္ၿပီး သာကြက္ပြင့္ေအာင္ မေသြးႏုိင္ေသးပါ။ ပတၱျမားရည္ႏွင့္တူေသာ အျခား ေက်ာက္နီမ်ားလည္း ရွိပါေသးသည္။ အကယ္၍ ထက္ျခမ္း ခဲြစိတ္၍ ဘုရင့္ထံ ဆက္သမည္ဆုိပါက သဘာ၀အတုိင္း မဟုတ္ဘဲ ခဲြစိတ္ထားသည့္ ဒဏ္ခ်က္ေၾကာင့္ ေက်ာက္ခုိးထားသည္ကုိ ဘုရင့္ ဘ႑ာထိန္းက အလြယ္တကူ သိသြားႏိုင္ပါသည္။

ေက်ာက္မ်ား၏ အက္ေၾကာင္းကဲြေၾကာင္း ဒဏ္ရာ ဒဏ္ခ်က္မ်ားကုိ ၾကည့္႐ႈ၍ ေက်ာက္၏ မူလ အရင္းအဖ်ား အေနအထားကုိ ေလ့လာ သိရွိႏုိင္ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ တ႐ုတ္ႏွင့္ ပတၱျမား ငေမာက္ - တ႐ုတ္ႏုိင္ငံထဲသုိ႔ ေရာက္ရွိသြားေသာ ပတၱျမားတစ္ျခမ္း ကံအားေလ်ာ္စြာ ျမန္မာႏုိင္ငံထဲသုိ႔ ျပန္ေရာက္လာသည္ဆုိေသာ အခ်က္မွာ လံုး၀ ျဖစ္ႏုိင္ေခ် မရွိပါ။

တ႐ုတ္ လက္ထဲ ေရာက္ရွိသြားသည့္ ရတနာ ပစၥည္းမ်ား ျမန္မာတုိ႔လက္ထဲ ျပန္ေရာက္လာႏုိင္ရန္ မလြယ္ပါ။ ျပန္ရခဲ့ဖူးျခင္းလည္း မရွိခ့ဲဖူးပါ။ တ႐ုတ္တုိ႔သည္ ျမန္မာႏုိင္ငံမွ ေက်ာက္စိမ္း အပါအ၀င္ ေက်ာက္မ်က္ ရတနာမ်ားႏွင့္ သယံဇာတ ပစၥည္းမ်ားကုိ ငမ္းငမ္းတက္ လုိခ်င္ေနသူမ်ားသာ ျဖစ္ၾကပါသည္။

ျမန္မာ့ ေက်ာက္မ်က္မ်ား တ႐ုတ္ႏုိင္ငံထဲ ေရာက္သြားလွ်င္ တန္ဖိုး အဆေပါင္းမ်ားစြာ တက္သြားႏုိင္ပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ တ႐ုတ္လက္ထဲ ေရာက္သြားသည့္ ပတၱျမားငေမာက္ တစ္ျခမ္း တ႐ုတ္ ကုန္သည္ႏွင့္ ျမန္မာႏုိင္ငံထဲ ျပန္ေရာက္လာၿပီး ျမန္မာဘုရင္ထံ ဆက္သခဲ့သည္ ဆုိျခင္းမွာ ယုတိၱမတန္ ပံုျပင္ဆန္လြန္းသျဖင့္ စာမတတ္ေသာ ကပိၸယ အဖိုးႀကီးက ေျပာျပေနသည့္ ဘုရားသမုိင္းကဲ့သုိ႔ ျဖစ္ေနပါသည္။ သို႔ျဖစ္၍ ရတနာ ခ်စ္ၾကသူမ်ား အရာတုိင္း၌ သတိႏွင့္ စဥ္းစား ခ်ိန္ဆ၍ ယံုၾကည္ၾကပါကုန္။

ပန္းလုိ စမ္းလုိ လမင္းလို သာယာခ်မ္းေျမ့ၾကပါေစ...။

ေအာင္ဘုန္းျမင့္ (ကခ်င္ေျမ) တစ္ခ်ိန္က ေက်ာက္သမား

No comments:

Post a Comment