ကုန္းေဘာင္ေခတ္ရဲ့ေနာက္ဆုံး
(၅၅၀) ပ႑ာသ နိပါတ္က ဥမၼာဒႏၱီဇာတ္ကို စေလဆရာ ထုလုပ္ထားပံုက ကႀကိဳးတန္ဆာနဲ႔ ဆင္ေပၚမွာ သိဝိမင္းႀကီးက ညာေျခေပၚမွာ ညာလက္ေထာက္၊ ဘယ္လက္က ပါးကိုေထာက္ၿပီး ေဘးကဆင္ဦးစီးကပါ ဆင္ဦးကင္းေပၚမွာ လက္ႏွစ္ဘက္ကိုပူး ေဆးလိပ္ကိုညွပ္လ်က္၊ ခႏၶာကိုယ္ကို ကိုင္းခ်ၿပီး သူပါလိုက္ေမ်ာေနပံုနဲ႔ပို႔ေ
အဲဒီလိုခႏၱာကိုယ္တစ္ခုလုံးေ
ဆင္ေပၚမွာ မ်က္ႏွာဖြင့္အျမင္ အေနအထားမွာ ဘုရင္ေရာ၊ဆင္ဦးစီးေရာပါျမင
ထီးေတာ္မိုး အပါအ၀င္ လူ(၃)ေယာက္ကို အခ်ဳိးအစားမွ်တေအာင္တင္ၿပီး
သိဝိမင္းကို ညာဖက္ ခပ္ယိမ္းယိမ္း၊ ဆင္ဦးစီးကို ဘယ္ဖက္ခပ္ယိမ္းယိမ္းကေန ထုလုပ္ၿပီး ဥမၼာဒႏၱီကို အာရံုစိုက္မႈအတြက္ ဦးတည္ထားခ်က္က အတူတူက်ေအာင္ ထုလုပ္ထားျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ဆင
အမွန္ေတာ့ ထီးေတာ္မိုးေလးကို အလြယ္ျမင္ႏိုင္ေပမယ့္ ေက်ာ္သြားၾကမွာကလည္း အေသအခ်ာပါပဲ၊ပန္းပု႐ုပ္ကို တတ္ဆင္ထားတဲ့ ေနရာကိုပါတြက္ျပီး ထုလုပ္ထားတာ ေထာင့္ေကြးေလးထဲကိုေရာက္ေနတ
အဲဒါျမန္မာတို ့ရဲ့ ထင္႐ွားပိုင္ႏိုင္လွတဲ့ ပန္းပု႐ုပ္ေတြမွာ အၾကည့္ဦးတည္ခ်က္ကို ဗဟိုဟန္ခ်က္ယူျပီး ဖန္တီးေလ့႐ွိတဲ့ သဘာဝပဲျဖစ္ပါတယ္၊ျမန္မာတို ့ရဲ့ နည္းဟန္နဲ ့စနစ္ေတြဟာ သီးျခားကိုယ္ပိုင္ဟန္႐ွိခဲ့
အဲဒါေတြက တစ္ကယ္လက္ေတြ ့မလုပ္ဖူးတဲ့သူေတြအတြက္ ဘယ္ေတာ့မွ နားလည္ႏိုင္မွာမဟုတ္ေတာ့ပါ၊
သံလ်က္ကေလးဆကာ ဆကာ ထုံး၊သဲ၊ ဥသွ်စ္ေဖ်ာ္ထားတဲ့ မဆလာဖတ္ေလးကို ဘတ္ကနဲကပ္ထည့္လိုက္ျပီး ႐ုပ္ပြားေတာ္ရဲ့ ရင္ဘတ္ ေမာက္တက္လာတာကိုျမင္ရခိုက္ အေပါင္းရဲ့သေဘာကို ဆင္ျခင္မိလိုက္တဲ့ သမယမွာ ေသာ္လည္းေကာင္း ဆယ္ႏွမ္းေစ့ ပမာဏဟာ ဘယ္လိုဆိုဒ္နဲ ့ဘယ္လိုေ႐ြးေစ့ ပုံစံတစ္ေစ့စာ ျပည့္ခဲ့ျပီလို႔ နည္းပညာေရာ အတတ္ပညာကို၊အႏုပညာနဲ႔ေပါင္း
ကုန္းေဘာင္၊ အမရပူရ၊ ရတနာပုံေခတ္က ျပဳံးေယာင္သမ္းေနတဲ့ႏႈတ္ခမ္
အဲဒီေနာက္
- ၁၈၈၂ ခုႏွစ္မွာစတင္တည္ေဆာက္ျပီး ၁၈၈၅ ပါေတာ္မူျပီး ေခတ္ဆိုးေခတ္ပ်က္ထဲမွာ ဆရာ၊ဒကာ၊ သာသနာ အတြဲကေတာင့္ခံကာ ေနာက္ ႐ွစ္ႏွစ္အၾကာမွာ ပန္းပု႐ုပ္လုံးေတြတတ္ဆင္ႏို
အဲဒီလိုေလ်ာက္လွမ္းခဲ့ၾကျပီ
ဒီကာလ၊ ေဒသ၊ ပေယာဂေနာက္ခံက ေက်ာင္းေတာ္ၾကီးကို ႐ိုက္ခတ္ပါလိမ့္မယ္၊ဒါ့ေၾကာ
ဒါျမန္မာပဲလို႔ စေလဆရာ ထြန္းညွိလိုက္တဲ့ မီးေတာက္မီးလ်ံၾကီးလို႔ပဲ ကြ်န္ေတာ္သတ္မွတ္ပါတယ္။
နည္းပညာေရာ၊ အႏုပညာပါ လက္ကုန္ဖြင့္လို ့စိတ္အေျခအေနကို ေကာင္းစြာေဆာက္တည္ေဆာက္ျပီး
အ႐ုပ္ေတြရဲ့ အၾကည့္ဦးတည္ခ်က္နဲ ့ဟန္ခ်က္ကို ထိမ္းျပီး ထုလုပ္သြားတဲ့ စေလဆရာက ဟန္ခ်က္ဗဟိုကို႐ွာျပီးမွ ထုလုပ္ရာမွာ ထိပ္တန္းပညာ႐ွင္ပါ၊ ဆင္႐ုပ္ရဲ့ ခႏၱာကိုယ္ဟာ ဘယ္လိုနည္းနဲ႔မွ လူ(၃)ေယာက္ကိုတင္ျပီးထုလုပ္
ဒါေပမယ့္ တစ္ဦးခ်င္းဆီဟာ ဆင္ရဲ့ခႏၱာကိုယ္ေပၚကေန ယိမ္းခြာျပီးထုလုပ္ထားျခင္း
လြန္က်ဴးစြာ အကဲျဖတ္ရပါမူ ေ႐ွ႕ကျဖစ္ပ်က္ေနတဲ့ ဥမၼာဒႏၱီနဲ႔သိဝိမင္းၾကီးသာမ
ဟုတ္ပါျပီ၊ ပုဂံ၊ ပင္းယ၊ အင္းဝ၊ ေတာင္ငူ၊ ေညာင္ရမ္း ေခတ္အဆက္ဆက္မွာ မေတြ ့႐ွိခဲ့တဲ့ လက္ကိုေနာက္ပစ္ျပီး ထီး႐ိုးကိုေက်ာေပၚကေနေက်ာ္က
မ်ဳိးေဆြသန္း
Posted by Hnin Shwe Sin
(၅၅၀) ပ႑ာသ နိပါတ္က ဥမၼာဒႏၱီဇာတ္ကို စေလဆရာ ထုလုပ္ထားပံုက ကႀကိဳးတန္ဆာနဲ႔ ဆင္ေပၚမွာ သိဝိမင္းႀကီးက ညာေျခေပၚမွာ ညာလက္ေထာက္၊ ဘယ္လက္က ပါးကိုေထာက္ၿပီး ေဘးကဆင္ဦးစီးကပါ ဆင္ဦးကင္းေပၚမွာ လက္ႏွစ္ဘက္ကိုပူး ေဆးလိပ္ကိုညွပ္လ်က္၊ ခႏၶာကိုယ္ကို ကိုင္းခ်ၿပီး သူပါလိုက္ေမ်ာေနပံုနဲ႔ပို႔ေ
အဲဒီလိုခႏၱာကိုယ္တစ္ခုလုံးေ
ဆင္ေပၚမွာ မ်က္ႏွာဖြင့္အျမင္ အေနအထားမွာ ဘုရင္ေရာ၊ဆင္ဦးစီးေရာပါျမင
ထီးေတာ္မိုး အပါအ၀င္ လူ(၃)ေယာက္ကို အခ်ဳိးအစားမွ်တေအာင္တင္ၿပီး
သိဝိမင္းကို ညာဖက္ ခပ္ယိမ္းယိမ္း၊ ဆင္ဦးစီးကို ဘယ္ဖက္ခပ္ယိမ္းယိမ္းကေန ထုလုပ္ၿပီး ဥမၼာဒႏၱီကို အာရံုစိုက္မႈအတြက္ ဦးတည္ထားခ်က္က အတူတူက်ေအာင္ ထုလုပ္ထားျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ဆင
အမွန္ေတာ့ ထီးေတာ္မိုးေလးကို အလြယ္ျမင္ႏိုင္ေပမယ့္ ေက်ာ္သြားၾကမွာကလည္း အေသအခ်ာပါပဲ၊ပန္းပု႐ုပ္ကို တတ္ဆင္ထားတဲ့ ေနရာကိုပါတြက္ျပီး ထုလုပ္ထားတာ ေထာင့္ေကြးေလးထဲကိုေရာက္ေနတ
အဲဒါျမန္မာတို ့ရဲ့ ထင္႐ွားပိုင္ႏိုင္လွတဲ့ ပန္းပု႐ုပ္ေတြမွာ အၾကည့္ဦးတည္ခ်က္ကို ဗဟိုဟန္ခ်က္ယူျပီး ဖန္တီးေလ့႐ွိတဲ့ သဘာဝပဲျဖစ္ပါတယ္၊ျမန္မာတို ့ရဲ့ နည္းဟန္နဲ ့စနစ္ေတြဟာ သီးျခားကိုယ္ပိုင္ဟန္႐ွိခဲ့
အဲဒါေတြက တစ္ကယ္လက္ေတြ ့မလုပ္ဖူးတဲ့သူေတြအတြက္ ဘယ္ေတာ့မွ နားလည္ႏိုင္မွာမဟုတ္ေတာ့ပါ၊
သံလ်က္ကေလးဆကာ ဆကာ ထုံး၊သဲ၊ ဥသွ်စ္ေဖ်ာ္ထားတဲ့ မဆလာဖတ္ေလးကို ဘတ္ကနဲကပ္ထည့္လိုက္ျပီး ႐ုပ္ပြားေတာ္ရဲ့ ရင္ဘတ္ ေမာက္တက္လာတာကိုျမင္ရခိုက္ အေပါင္းရဲ့သေဘာကို ဆင္ျခင္မိလိုက္တဲ့ သမယမွာ ေသာ္လည္းေကာင္း ဆယ္ႏွမ္းေစ့ ပမာဏဟာ ဘယ္လိုဆိုဒ္နဲ ့ဘယ္လိုေ႐ြးေစ့ ပုံစံတစ္ေစ့စာ ျပည့္ခဲ့ျပီလို႔ နည္းပညာေရာ အတတ္ပညာကို၊အႏုပညာနဲ႔ေပါင္း
ကုန္းေဘာင္၊ အမရပူရ၊ ရတနာပုံေခတ္က ျပဳံးေယာင္သမ္းေနတဲ့ႏႈတ္ခမ္
အဲဒီေနာက္
- ၁၈၈၂ ခုႏွစ္မွာစတင္တည္ေဆာက္ျပီး ၁၈၈၅ ပါေတာ္မူျပီး ေခတ္ဆိုးေခတ္ပ်က္ထဲမွာ ဆရာ၊ဒကာ၊ သာသနာ အတြဲကေတာင့္ခံကာ ေနာက္ ႐ွစ္ႏွစ္အၾကာမွာ ပန္းပု႐ုပ္လုံးေတြတတ္ဆင္ႏို
အဲဒီလိုေလ်ာက္လွမ္းခဲ့ၾကျပီ
ဒီကာလ၊ ေဒသ၊ ပေယာဂေနာက္ခံက ေက်ာင္းေတာ္ၾကီးကို ႐ိုက္ခတ္ပါလိမ့္မယ္၊ဒါ့ေၾကာ
ဒါျမန္မာပဲလို႔ စေလဆရာ ထြန္းညွိလိုက္တဲ့ မီးေတာက္မီးလ်ံၾကီးလို႔ပဲ ကြ်န္ေတာ္သတ္မွတ္ပါတယ္။
နည္းပညာေရာ၊ အႏုပညာပါ လက္ကုန္ဖြင့္လို ့စိတ္အေျခအေနကို ေကာင္းစြာေဆာက္တည္ေဆာက္ျပီး
အ႐ုပ္ေတြရဲ့ အၾကည့္ဦးတည္ခ်က္နဲ ့ဟန္ခ်က္ကို ထိမ္းျပီး ထုလုပ္သြားတဲ့ စေလဆရာက ဟန္ခ်က္ဗဟိုကို႐ွာျပီးမွ ထုလုပ္ရာမွာ ထိပ္တန္းပညာ႐ွင္ပါ၊ ဆင္႐ုပ္ရဲ့ ခႏၱာကိုယ္ဟာ ဘယ္လိုနည္းနဲ႔မွ လူ(၃)ေယာက္ကိုတင္ျပီးထုလုပ္
ဒါေပမယ့္ တစ္ဦးခ်င္းဆီဟာ ဆင္ရဲ့ခႏၱာကိုယ္ေပၚကေန ယိမ္းခြာျပီးထုလုပ္ထားျခင္း
လြန္က်ဴးစြာ အကဲျဖတ္ရပါမူ ေ႐ွ႕ကျဖစ္ပ်က္ေနတဲ့ ဥမၼာဒႏၱီနဲ႔သိဝိမင္းၾကီးသာမ
ဟုတ္ပါျပီ၊ ပုဂံ၊ ပင္းယ၊ အင္းဝ၊ ေတာင္ငူ၊ ေညာင္ရမ္း ေခတ္အဆက္ဆက္မွာ မေတြ ့႐ွိခဲ့တဲ့ လက္ကိုေနာက္ပစ္ျပီး ထီး႐ိုးကိုေက်ာေပၚကေနေက်ာ္က
မ်ဳိးေဆြသန္း
Posted by Hnin Shwe Sin
No comments:
Post a Comment