Search This Blog

Wednesday, October 26, 2016

စိဥၥမာဏကို ေအာင္ျခင္း



ျမတ္စြာဘုရားသခင္သည္ တာ၀တႎသာနတ္ျပည္၌ ၇-၀ါေျမာက္ ၀ါဆိုေတာ္မူသည္။ ထို႔ေနာက္ သကၤႆနဂိုျပည္သို႔ သက္ဆင္းေတာ္မူကာ သာ၀တၳိျပည္သို႔ ၾကြေတာ္မူသည္။ ေဇတ၀န္ေက်ာင္းေတာ္၌ သီတင္းသံုးေတာ္မူသည္။ ထိုစဥ္ စိဥၥမာဏ၀ိကာ အမည္ရွိေသာ ပရိဗိုဇ္မ၏ ရန္ျပဳျခင္းကို ခံရသည္။

ျမတ္စြာဘုရားသခင္အဖို႔ ပထမေဗာဓိေခၚေသာ ၀ါေတာ္ႏွစ္ဆယ္အတြင္း၌ တပည့္သာ၀ကမ်ား ဒီေရအလား တေန႔တျခား တိုးပြားလာသည္။ ဘုရားရွင္အား ၾကည္ညိဳသူ ပရိသတ္မ်ား အထူးမ်ားျပားလာသည္။ ထိုသူတို႔၏ ပူေဇာ္သကၠာရျပဳမႈကို ခံယူရရွိကာ အတိုင္းမသိ လာဘ္သပ္ပကာ ေပါမ်ားလာသည္။

ေနမင္းထြက္ေသာအခါ ပိုးစုန္းၾကဴးတို႔ ေမွးမွိန္သြားၾကသကဲ့သို႔ တိတၳိတို႔မွာ ေမွးမွိန္သြားၾကသည္။ တန္ခိိုးအရွိန္အ၀ါ ေလ်ာ့နည္းသြားၾကသည္။ လာဘ္ပူေဇာ္သကၠာရမ်ား တေန႔တျခား ေခါင္းပါးလာသည္။ ဤတြင္ တိတၳိတို႔သည္ ၀န္တိုစိတ္ ျဖဟ္လာၾကကာ ဘုရားရွင္ဂုဏ္သတင္းပ်က္ရန္ အားထုတ္ၾကသည္။

သူတို႔သည္ သာ၀တၳိျပည္ရွိ စိဥၥမာဏအမည္ရွိေသာ ပရိဗိုဇ္မကို စည္းရံုးၾကသည္။ စိဥၥမာဏသည္ အလြန္ေခ်ာေမာ လွပသည္။ အရြယ္လည္း ႏုပ်ိဳသည္။ ရုပ္အဆင္းလည္း အလြန္တင့္တယ္သည္။ က်က္သေရမဂၤလာႏွင့္လဲ ျပည့္စံုသည္။

တိတၳိတို႔သည္ စိဥၥမာဏကို ေခၚ၍ "ႏွမ စိဥၥမာန္ ငါတို႔ကို ရဟန္းေဂါတမက ႏွိပ္စက္ညႇဥ္းပန္းကာ လာဘ္လာဘေခါင္းပါးကို ျပဳလုပ္ေနသည္ကို သင္မသိသေလာ"ဟု အျပစ္တင္စကား ေျပာၾကား၏။

စိဥၥမာဏကလည္း "အရွင္ေကာင္းတို႔ ထိုအေၾကာင္းကို တပည့္ေတာ္ မသိရပါ။ ဤကိစၥ၌ တပည့္ေတာ္မသည္ အဘယ္သို႔ေသာ အမႈကို ျပဳလုပ္ေပးရပါမည္နည္း"ဟု ေမးျမန္း၏။

တိတၳိတို႔က "ႏွမ စိဥၥမာန္ သင္သည္ ငါတို႔၏ ခ်မ္းသာေရးကို အလိုရွိပါလွ်င္ ရဟန္းေဂါတမ၏ မေကာင္းသတင္း ျဖစ္ေပၚေအာင္ ျပဳပါေလာ့၊ ရဟန္းေဂါတမ၏ လာဘ္ပူေဇာ္သကၠာရကို ပ်က္ျပားေစပါေလာ့"ဟု ေျပာဆိုကာ တာ၀န္ေပးၾကသည္။

စိဥၥမာဏကလည္း ေကာင္းပါျပီ အရွင္ေကာင္းတို႔၊ ရဟန္းေဂါတမ၏ မေကာင္းသတင္း ျဖစ္ေပၚေစရန္ တပည့္ေတာ္မ တာ၀န္ယူပါသည္။
ထို႔ေနာက္ စိဥၥမာဏသည္ တိတၳိတို႔ထံမွ ထြက္ခြာခဲ့သည္။ မိန္းမမာယာတို႔၌ လိမၼာပါးနပ္သူျဖစ္ရကား သာ၀တၳိျပည္သူ လူအေပါင္းတို႔ ယံုမွားသံသယျဖစ္ေစရန္ စတင္ေဆာင္ရြက္သည္။ သူသည္ ပိုးပရန္အေသြး နီေတြးေသာအဆင္းရွိေသာ အ၀တ္ကို ၀တ္ရံုသည္။ နံ႔သာပန္းစသည္တို႔ကို လက္စြဲလ်က္ တရားနာပရိသတ္မ်ား ေဇတ၀န္ေက်ာင္းတိုက္မွ ထြက္လာၾက ေသာအခ်ိန္တြင္ ေက်ာင္းတိုက္သို႔ ေရွးရႈသြားသည္။

လမ္း၌ ေတြ႔သူအမ်ားက "အို-စိဥၥမာန္၊ ယခုအခ်ိန္၌ သင္အဘယ္အရပ္သို႔ သြားမည္နည္း"ဟု ေမးၾကသည္။
စိဥၥမာဏက ကၽြႏ္ုပ္ သြားမည့္အရပ္ကို သိသျဖင့္ သင္တို႔အတြက္ အဘယ္အက်ိဳးရွိမည္နည္း-ဟု ထင္မွားဖြယ္ရာ စကားကို ေျပာၾကားသည္။ ထို႔ေနာက္ ေဇတ၀န္ေက်ာင္းတိုက္အနီး တိတၳိတို႔ေက်ာင္း၌ ညဥ့္အိပ္ေနထိုင္သည္။

သာ၀တၳိျမိဳ႔မွ ဒါယကာ ဒါယိကာမတို႔သည္ ဘုရားရွင္ထံ အလ်င္လက္ဦး ဖူးေျမာ္ရန္ နံနက္ေစာေစာသြားၾကသည္။ ထိုအခ်ိန္၌ စိဥၥမာဏသည္ တိတၳိတို႔ေက်ာင္းမွ ထြက္လာခဲ့သည္။ ေဇတ၀န္ေက်ာင္းတိုက္၀ယ္ ညဥ့္အိပ္ေနခဲ့သည့္ ပံုဟန္ေဆာင္၍ သာ၀တၳိျမိဳ႔တြင္းသို႔ ၀င္သည္။

လမ္း၌ေတြ႔သူ လူအေပါင္းတို႔က အို-စိဥၥမာန္၊ အဘယ္အရပ္၌ သင္ညဥ့္အိပ္ေနခဲ့သနည္း-ဟု ေမးၾကသည္။
ကၽြႏ္ုပ္ အိပ္ခဲ့သည့္ေနရာကို သင္တို႔သိသျဖင့္ အဘယ္အက်ိဳးရွိမည္နည္း၊ မသိခ်င္ၾကပါနဲ႔-ဟူ၍ စိဥၥမာဏက အထင္မွားဖြယ္စကားကို ေျပာၾကားေလသည္။

ဤနည္းႏွင္ႏွင္ ေန႔စဥ္သြားလာေျပာဆိုသည္။
တလခန္႔ၾကာေသာအခါ လမ္း၌ေတြ႔သူ လူအမ်ားက ေရွးနည္းအတူ ေမးျမန္းၾကေသာ္ စိဥၥမာဏက "ကၽြႏ္ုပ္သည္ ေဇတ၀န္ေက်ာင္းတိုက္ အတြင္း၀ယ္ ဂႏၶကုဋိေက်ာင္း တခုတည္း၌ ရဟန္းေဂါတမႏွင့္ အတူ ညဥ့္အိပ္ေနခဲ့ရပါသည္"ဟု စြပ္စြဲစကား စတင္ေျပာၾကားေလ၏။

ဤသို႔ျဖင့္ သံုးလ ေလးလ လြန္ေသာအခါ စိဥၥမာဏသည္ ပုဆိုးၾကမ္းတို႔ျဖင့္ ၀မ္းကိုရစ္ပတ္သည္။ မိမိကိုယ္ကို ကိုယ္၀န္ေဆာင္ေသာ မိန္းမအသြင္ ျပဳသည္။ ထို႔ေနာက္ နီးျမန္းေသာ အ၀တ္ကို ၀တ္ရံုကာ "ရဟန္းေဂါတမကို အစြဲျပဳ၍ ကၽြႏ္ုပ္သည္ ကိုယ္၀န္ရွိေနပါျပီ"ဟု စြပ္စြဲေျပာၾကားသည္။ ထိုအခါ အခ်ိဳ႔သူတို႔ ယံုမွားသံသယ ျဖစ္စျပဳလာ၏။

ဤနည္းျဖင့္ ရွစ္လ၊ ကိုးလလြန္ေသာအခါ စိဥၥမာဏသည္ တမ်ိဳးဟန္ေဆာင္ျပန္သည္။ သူသည္ တကယ့္ကိုယ္၀န္အရင့္အမာ ရွိေနဟန္ ျပဳသည္။ ဘဲဥထက္၀က္ျခမ္းပံု သစ္သားဖုကို ၀မ္းဗိုက္၌ ကပ္၍ ႀကိဳးမ်ားျဖင့္ ခ်ည္ေႏွာင္သည္။ အ၀တ္ျဖင့္ပတ္သည္။ ထို၏အထက္၌ နီျမန္းေသာအ၀တ္ကို ၀တ္ရံုသည္။ ထို႔ေနာက္ လက္ဖမိုး ေျခဖမိုးတို႔ကို ႏြားေမးရိုးျဖင့္ ထုႏွက္သည္။ ေမြးဖြားခါနီး၍ ေျခလက္မ်ား အန္းေနသည့္ဟန္ျပဳသည္။ ပင္ပန္းႏြမ္းနယ္ေနဟန္ေဆာင္သည္။

စိဥၥမာဏသည္ ညေနခ်မ္းအခ်ိန္၀ယ္ ျမတ္စြာဘုရားသခင္ ဗုဒၶါသနပလႅင္၌ ထိုင္ေနေတာ္မူ၍ ပရိသတ္အား တရားေဟာ ေနေတာ္မူစဥ္ သြားေရာက္သည္။
ဘုရားရွင္၏ ေရွ႔တည့္တည့္မွရပ္၍ "ရဟန္းႀကီး၊ သင္သည္ လူအေပါင္းအား တရားေဟာ၍သာ ေနသည္၊ ကၽြန္ေတာ္မမွာမူ သင္ရဟန္းႀကီးကိုစြဲ၍ ကိုယ္၀န္ရွိေနျပီ။ ကိုယ္၀န္မွာလည္း ယခု ရင့္မာေနျပီ။ သင္ရဟန္းႀကီးကား ကၽြန္ေတာ္မအတြက္ သားဖြားရန္ အိမ္ကိုလည္း မစဥ္စား၊ ေထာပတ္ဆီ စသည္မ်ားကိုလည္း မရွာေဖြ၊ ေနႏိုင္အားေတာ့သည္။ ထိုကိစၥမ်ားကို ကိုယ္တိုင္ မျပဳလွ်င္လည္း သင္၏ ဒါယကာ ဒါယိကာမမ်ားအနက္ တဦးဦးကို ျပဳလုပ္ေစာင့္ေရွာက္ေစသင့္ပါသည္။ ယခုမူ သင္ရဟန္းႀကီးသည္ ထိုသို႔လည္း မျပဳခဲ့၊ သင္ရဟန္းႀကီးကား ေမြ႔ေလ်ာ္ေပ်ာ္ပါးဖို႔ရန္သာ စဥ္းစားသည္။ ကိုယ္၀န္သားကို ေစာင့္ေရွာက္ရန္ကိုမူ မစဥ္းစားေတာ့ပါတကား"ဟု ပရိသတ္အလယ္၌ စြပ္စြဲေျပာဆိုေလေတာ့သည္။

ထိုအခါ ဘုရားရွင္သည္ ေဟာေနေသာ တရားစကားကုိ ေခတၱရပ္နားလိုက္သည္။ ျခေသၤ့မင္းကဲ့သို႔ ရဲရင့္ေသာအသံျဖင့္ "ႏွမ စိဥၥမာန္၊ သင္ ယခုေျပာၾကားေသာ စကား မွန္ မမွန္ကို သင္ႏွင့္ငါသာ သိၾကကုန္၏"ဟူ၍ မိန္႔ေတာ္မူသည္။
စိဥၥမာဏကား အေလွ်ာ့မေပး "ဟုတ္ေပသည္ ရဟန္းႀကီး၊ သင္ႏွင့္ ငါတို႔ႏွစ္ဦးသာ သိၾကေသာေၾကာင့္ ယခုလို ကိုယ္၀န္ အရင့္အမာ ျဖစ္ရေပသည္"ဟူ၍ တဖန္ ထပ္၍ စြပ္စြဲျပန္သည္။

ထိုခဏ၌ ထိုျဖစ္ရပ္ကို သိၾကားမင္း သိရွိသြားသည္။ စိဥၥမာန္ မိန္းမယုတ္သည္ ဘုရားရွင္ကို မဟုတ္မမွန္ လုပ္ၾကံ စြပ္စြဲေနျပီ။ ပရိသတ္အလယ္၌ အျဖစ္မွန္ကို သိေအာင္ ငါ ရွင္းရေတာ့မည္-ဟု ၾကံစည္သည္။
ခ်က္ခ်င္းပင္ နတ္သား ေလးေယာက္တို႔ႏွင့္အတူ ေဇတ၀န္ေက်ာင္းေတာ္ရွိ ဘုရားရွင္ တရားေဟာရာဌာနသို႔ လာေရာက္ၾက ေလသည္။

ထိုေနရာသို႔ ေရာက္သည္ႏွင့္ တျပိဳင္နက္ နတ္သားေလးေယာက္တို႔သည္ ၾကြက္ငယ္အေယာင္ေဆာင္ၾကသည္။ စိဥၥမာဏ ၀ွက္ခ်ည္ထားေသာ သစ္သားဖု၏ ႀကိဳးမ်ားကို တျပိဳင္နက္ ကိုက္ျဖတ္ၾကေလသည္။ ေလကလည္း စိဥၥမာဏ ၀တ္ရံုထားေသာ အ၀တ္ကို အထက္သို႔ တိုက္လႊင့္ေလသည္။ တခဏအတြင္းမွာပင္ သစ္သားဖုကို ၀ွက္ခ်ည္ထားေသာ ႀကိဳးမ်ား ျပတ္ကုန္ၾကသည္။ သစ္သားဖုလည္း ေအာက္သို႔ က်သြားသည္။ စိဥၥမာဏ၏ ေျခဖမိုးထက္၌ က်ေလရာ ေျခဖ်ားႏွစ္ဖက္တို႔ သြင္သြင္က်ိဳးေလ၏။

တရားနာပရိသတ္တို႔လည္း အျဖစ္မွန္ကို သိရွိသြားၾကသည္။ စိဥၥမာဏအား ဆဲဆိုလ်က္ ခဲ၊ တုတ္၊ လွန္ကန္တို႔ျဖင့္ ပစ္ခတ္ရိုက္ႏွက္ၾကကာ ေက်ာင္းေတာ္မွ ႏွင္ထုတ္လိုက္ေလသည္။
စိဥၥမာဏသည္ ဘုရားရွင္ မ်က္ကြယ္ရာသို႔ေရာက္ေသာခဏ၌ ေျမမ်ိဳခံရသည္။ အ၀ီစိမွ မီးလွ်ံမ်ားသည္ စိဥၥမာဏအား ရစ္ပတ္၍ အ၀ီစိငရဲသို႔ ေခၚေဆာင္သြားေလသည္။ ဤကား ျမတ္စြာဘုရားသခင္၏ ငါးခုေျမာက္ ေအာင္ျခင္း ျဖစ္ေပသည္။

ျမတ္မဂၤလာ
Posted by: mingala

ေအာင္ျခင္းရွစ္ပါး ဂါထာ

မာရံ ယကၡံ ဂဇံ ေစာရံ၊ စိဥၥမာနဥၥ သစၥကံ။
နာဂံ ဗကံ ဇိနိ ဇိေနာ၊ ေဟာတု ေမ ဇယမဂၤလံ။

ေယာဇိေနာ=အၾကင္ငါးမာရ္ပယ္ဘိ ဂုဏ္သတၱိေၾကာင့္ ဇိနအမည္ ေရႊဘြဲ႔ေတာ္ခ်ီအပ္ေသာ ျမတ္စြာဘုရားသည္။

၁။ မာရံ=ယူဇနာတရာ့ငါးဆယ္ အံ႔ဖြယ္ႀကီးဘိ ဂိရိေမခလာ မည္သာတြင္ျခင္း နတ္ဆင္မင္းထက္ စီးနင္းတက္၍ ေၾကာက္မက္ဖြယ္သာ စစ္ဗိုလ္ပါနဲ႔ ၀ဲယာစီယွက္ လက္ရံုးတေထာင္ ဖန္ဆင္းေဆာင္၍ ႏိုင္ေယာင္စစ္ထိုး ေက်ာ္လြ႔ံဟိုးသား တန္ခိုးေတာက္ပ ေတဇထန္ျပင္း မာရ္နတ္မင္းကိုလည္းေကာင္း။

၂။ ယကၡံ=စြယ္ရွည္ေငါေငါ ျမင္သူေမာမွ် နက္ေက်ာနီက်င္ ေမြးမွ်င္မုတ္ဆိတ္ ဖြားလ်ားျမိတ္သား လန္႔ထိတ္ဖြယ္သာ ႀကီးဧရာႏွင့္ သခ်ၤာျမားေျမာင္ ေလးေထာင္သံုးရာ ႏွစ္ဆယ္သာေအာင္ မ်ားစြာလူသား ေန႔တိုင္းစားသည့္ စြမ္းအားႀကီးလွ အာဠာ၀ကတြင္ျခင္း ဘီလူးမင္းကိုလည္းေကာင္း။

၃။ ဂဇံ=ဆယ့္ေျခာက္ေမာင္းအိုး ျဖိဳးျဖိဳးျပည့္ႏွက္ ေသအရက္ကို တိုက္လ်က္ထန္ျပင္း နင္းစိမ့္ရည္မွတ္ ေဒ၀ဒတ္တို႔ တိုက္လႊတ္ေသာအား ဘုရားျမတ္စြာ ဆြမ္းခံရာ၌ ပက္ပါဦးတည္ စူးစူးရည္၍ သတ္မည္ဧကန္ အျမန္ေျပးလာ သံဆိုးစြာျဖင့္ နာဠာဂီရိ မည္ရွိေခၚတြင္ မင္းစီးဆင္ကိုလည္းေကာင္း။

၄။ ေစာရံ=သံုးယူဇနာ ရွည္စြာခ်င့္မွန္း ခရီးလမ္းကို မပန္းမဟိုက္ မရႈိက္လ်င္ျပင္း တဟုန္ျခင္းျဖင့္ ေျပးနင္းစြမ္းႏိုင္ ျပိဳင္သူဘက္ရွား လူအမ်ားကို ဓားလွံစြဲကာ ဖမ္းသတ္ကာလွ်င္ ယူခါလက္ညႇိဳး ႀကိဳးျဖင့္သီရံုး ပန္းကံုးအသြင္ လည္၀ယ္ဆင္ေသာေၾကာင့္ အဂၤုလိမာလ မည္ရတြင္ျပီး သူခိုးႀကီကိုလည္းေကာင္း။

၅။ စိဥၥမာနဥၥ=ပရိသတ္အား ျမတ္ဘုရားလွ်င္ တရားေဟာကာ ေနစဥ္ခါ၌ ေသခ်ာေျပျပစ္ ပတ္ရစ္ဖြဲ႔ေႏွာင္ ကိုယ္၀န္ေဆာင္၍ ဘုန္းေခါင္လူ႔ဖ်ား ကၽြန္မအားကို ျပစ္မွားျပီးခါ ဘယ့္ေၾကာင့္သာလွ်င္ အိပ္ရာမျပင္ သူေတာ္စင္သို႔ မျမင္ေသာ့ေထြ ဣေျႏၵႏွင့္ ေနသနည္းဟု အမႈေဖြရွာ စြပ္စြဲလာေသာ စိဥၥမာမည္ထုတ္ မိန္းမယုတ္ကိုလည္းေကာင္း။

၆။ သစၥကံ=၀ါဒတေထာင္ အာဂံုေဆာင္၍ ဂုဏ္ေရာင္လႊားပ မိုက္မာနေၾကာင့္ အနိစၥအနတၱ သခၤါရကို နိစၥအတၱာ ထပ္၍သာလွ်င္ ျမတ္စြာရွင္ေစာ တရားေဟာလည္း သေဘာမက် မွားေလစြဟု ရႈတ္ခ်ခါခါ ျပစ္တင္လာေသာ မိစၧာယူႀကိဳက္ ပရိဗိုဇ္သစၥက ကူဋဒႏၲကိုလည္းေကာင္း။

၇။ နာဂံ=ေလးလ်ံေရာင္စို ေတာင္ျမင္းမိုရ္ကို ကိုယ္ျဖင့္ခုနစ္ထပ္ ရစ္ပတ္ကာလႊမ္း တတ္ႏိုင္စြမ္းေသာ ၾကမ္းထန္းခက္ထန္ မ်က္ေစာင္းမာန္ႏွင့္ ပဌမံအာလိႏၵ ေနသမွ်တလႊား နတ္နဂါးကို ပိုင္ကာစိုးရ တန္ခိုးျပသည့္ နေႏၵာပနႏၵတြင္ျခင္း နဂါးမင္းကိုလည္းေကာင္း။

၈။ ဗကံ=သႆတဒိ႒ိ မွားဘိအယူ မိစၧာဟူသား ဘူဇဂေျမြ ကိုက္ေလတံုလတ္ အာဘႆရာ ျဗဟၼာခပင္း တုံ႔၀ပ္ျခင္းႏွင့္ ႀကီးမင္းေတဇ တန္ခိုးပသား ဗကမည္သာ ထိုျဗဟၼာကိုလည္းေကာင္း။

အဇိနိ=တန္ခိုးဉာဏ္ရွိန္ ၀ရဇိန္စက္ျမတ္ အတုလႊတ္ျဖင့္ မခၽြတ္ေအာင္ေတာ္မူေလျပီ။
တံ ေတဇသာ=ထိုသို႔ေအာင္ျခင္း တရားမင္း၏ ထြန္း၀င္းေတေဇာ္ အာႏုေဘာ္ျဖင့္။
ေမ=အကၽြႏ္ုပ္အား။
ဇယ်မဂၤလံ=ေရာဂါေဘးဒဏ္ ရန္မာန္ခပင္း စိုးရိမ္ျခင္းကို ႏွိမ္နင္းေအာင္တတ္ ေကာင္းျမတ္လွစြာ မဂၤလာသည္။
ေဟာတု=စင္စစ္မေသြ ျဖစ္ပါေစသတည္း။

ပဇာ သဗၺာ သုႆယႏၲဳ၊ ၀ု႒ဟႏၲဳ သုမဂၤလာ။
ဒူေသႏၲဳ ဒုဂၢတႎ ဂါမႎ၊ ပူေရႏၲဳ သဗၺ ပါရမႎ။

ပဇာ သဗၺာ=ကိုယ္စီကုိယ္င ကိုယ့္ေဒသ၌ ေပ်ာ္ၾကစပ္ရာ သတၱ၀ါဟူသမၽွ်တို႔သည္။

သုႆယႏၲဳ=အိပ္မက္ရာမက္ ေကာင္းစြာမက္၍ ႏွစ္သက္ၾကည္သာ အိပ္စက္ႏိုင္ၾကပါေစကုန္သတည္း။

သုမဂၤလာ=မဂၤလာက်က္သေရ ယွက္ေ၀လန္းသျဖင့္ စန္းပြင့္ၾကကုန္သည္ျဖစ္၍။

၀ု႒ဟႏၲဳ=ေကာင္းစြာမိုးေသာက္ အလင္းေရာက္လ်က္ ထေျမာက္ႏိုးၾကားၾကပါေစကုန္သတည္း။

ဒုဂၢတႎ ဂါမႎ=အပါယ္ဒုဂၢတိ ေရာက္မည့္အေၾကာင္း မေကာင္းညစ္ဆိုး ဒုစရိုက္မ်ိဳးကို။

ဒူေသႏၲဳ=သူေတာ္လက္နက္ တရားစက္ျဖင့္ ျဖိဳဖ်က္ႏိုင္ၾကပါေစကုန္သတည္း။

သဗၺပါရမႎ=အေလာင္းအလ်ာ ျဖည့္ေကာင္းရာသည့္ သံုးျဖာဆယ္လီ ပါရမီအေပါင္း အက်င့္ေကာင္းကို။

ပူေရႏၲဳ=တဆင့္ထက္တဆင့္ ရင့္ထက္ရင့္ေအာင္ မလင့္ပံုေသ ျဖည့္က်င့္ႏိုင္ၾကပါေစကုန္သတည္း။
( အမရပူရ ဂႏၶာရံုဆရာေတာ္ အရွင္ဇနကာဘိ၀ံသ-ေရးဖြဲ႔)
Posted by: mingala

No comments:

Post a Comment